تمام جهان در من است

نویسنده، "تمام جهان در من است" را بزرگترین دروغی می داند که روزی به خود گفته است. در روزهایی که "ایمان سرورپور" زندگی سخت و دشواری را طی می کرد، مدام با تکرار این عبارت تلاش داشت تا پناهی برای مشکلات دیگران باشد اما همواره با یک سوال مهم مواجه می شد؛ او همواره می خواسته نقطه ی اتکایی برای دیگران باشد، اما حالا که خودش تکیه گاهی ندارد آیا احقاق این امر ممکن است؟ هیچ کسی قدمی برای هموار کردن مسیر رویاهای او برنمی دارد و او می داند که خودش باید برای رسیدن به آن ها تلاش کند؛ اما چگونه؟ این همان چیزی است که در چهار بخش اصلی کتاب "تمام جهان در من است" شامل هدف، سکوت، صبر و تفکر سازنده، برای هر کسی که قصد همسفر شدن با تجربیات قابل توجه "ایمان سرورپور" را داشته باشد، فراهم شده و حالا که او در راه مشاوره ی موفقیت و کامیابی قدم برداشته، از طریق این اثر می خواهد تکیه گاه تمام کسانی باشد که به تجربیات او نیاز دارند.