محصولات مرتبط
رمانِ «شازده احتجاب» حدیثِ خودشناسیِ شاهزادهای قاجاری است که میخواهد از طریقِ تاریخِ اجدادی و آدمهایی که در داستانِ زندگیِ او حضور دارند خود را بشناسد و از این رهگذر رمان وسیله ی پژوهشی است برای نویسنده تا دیدگاهِ خود را در موردِ شناختِ انسان به مرحله ی آزمون بگذارد. شناختِ خود و شناختِ دیگران که البته با توجه به تاریخ و گذشته ی ما ایرانیان باید حاصل شود، محوریترین مشغله ی گلشیری در این رمان است. اگرچه در کنارِ این موضوعِ محوری، تصویری از واقعیتهای ذهنیِ آن زمان را نیز ارائه میکند. همین مشغله ی ذهنی، او را وادار میکند تا به قولِ خود برشی از تاریخِ 2500 ساله ی ایران را ترسیم کند.
گلشیری با توجه به پیرنگِ داستانِ خود، شیوه ی جریانِ سیالِ ذهن (Stream of Consciousness) را برای روایتِ داستان مناسب دیده و به خوبی از آن استفاده کرده است. به همین دلیل ادراکات و افکارِ شازده همچون رویدادی به ظاهر بدونِ هیچ دلیل و غرض و هدفِ خاصی، بینظم و ترتیب در کنارِ هم آورده میشود و سیرِ بیپایانِ احساسات، خاطرهها و تداعیهایِ آزاد در ذهنِ شخصیتِ اصلی بازتاب مییابد. هم چنان که سیرِ بینظمِ فکر چنین است.
ثبت دیدگاه
دیدگاه کاربران