زخم شیر

داستان‌های مجموعه «زخم شیر» بیشتر در دهه شصت اتفاق می‌افتد و بیشتر از هر چیز روی رفتار و اخلاق انسان و به ویژه انسان امروز تمرکز دارد. حال و هوای کتاب،‌ غمگنانه و تلخ است و نویسنده، دنیایی پیش روی ما می‌گذارد که نه تنها دورنما، که نمای حال حاضر خوشایندی هم ندارد. مثال بارز و روشن این قضیه را در داستان «خروس» می‌بینیم؛ جایی که عشق بن‌مایه قصه است و شاهد چهار مرگ دردناک هستیم. تیره‌تر از این تصویر شاید پیدا نکنیم، آن هم در قصه‌ای که روایت عشق یک پیرمرد به اسب و عشق یک خروس به هم‌نوعش را نقل می‌کند.
بد نیست یک نمونه دیگر را هم مقابل داستان قبلی بگذاریم؛ خانواده‌ای در جنوب کشور درگیر جنگ هستند و قصد می‌کنند آن منطقه (که بیشتر ساکنانش هم کوچ کرده‌اند) را ترک کنند، که البته در نهایت هم موفق می‌شوند؛ اما آن‌ها برای آنکه سوار لنج شوند به ناچار «بُز»ی را که سال‌ها خوراکشان را تامین کرده، و به قول «ننه» بچه‌هایش از شیر او خورده‌اند و بزرگ شده‌اند، جا بگذراند. تلخی وجود دارد، فقط شکلش تغییر می‌کند.