پینوکیو

«پینوکیو» اثر جادوان کارلو کولودی با تصویرگری روبرتو اینوچنتی گویی دوباره خلق شده است. اینوچنتی به خاطر آثار استثنایی‌اش جوایز جهانی بسیاری را کسب کرد، مانند سیب طلای براتیسلاوا، جایزۀ صلح گوستاو هینمن و لوح افتخار جایزۀ هانس کریستین اندرسن.
«آنتونیو»ی نجار خوشحال است چون تکه چوبی پیدا کرده است و می‌تواند یک پایۀ میز چوبی از آن بسازد، اما با اولین تیشه بر چوب، انگار صدای نازکی می‌گوید: «یک خرده آهسته‌تر بزن». با هر تیشه، صدای ناله از چوب بلند می‌شود و آنتونیو کار را ناتمام می‌گذارد. آنتونیو چوب را به دوستش «ژپتو» می‌دهد تا با آن آدمکی چوبی برای خیمه‌شب‌بازی بسازد و با آن نان دربیاورد.
داستان «پینوکیو» معانی، احساسات و نکات بسیاری را بیان می‌کند و همانند بهترین‌های ادبیات کودکان، هم داستانی فانتزی و سرگرم‌کننده برای کودکان است و هم اثری است دارای ژرف‌ساخت با نکاتی ظریف که تنها برای خوانندگان بزرگسال فرهیخته قابل دریافت است.
بندیتو کروچه: «چوبی که پینوکیو از آن تراشیده شده، بشریت نام دارد.»