رقص برزیل با شیطان

فوتبال تاریخ سیاسیِ ضدونقیضی دارد. تاریخی که هم به دیکتاتورها کمک کرده، هم پشتیبانی و سازماندهی جنبش‌های ضددیکتاتوری را تسهیل کرده است. پیچیدگیِ تاریخ فیفا، که در 1930 تأسیس شده، از ورزشی‌ که مدعی‌ تجلیل آن است خیلی کمتر است. فیفا بارها قاطعانه طرف حکومت‌های اقتدارگرا و استبدادی را گرفته است.
این شیفتگی دیرینه به محیط‌های استبدادی از همان اولین دورۀ مسابقات، تأثیر بنیادینی بر جام جهانی گذاشته است. سال 1934 «پیشوا» بنیتو موسیلینی، دیکتاتورِ فاشیست ایتالیا، خیالش راحت بود که داوران حواس‌شان هست که این جام فقط و فقط برای ایتالیاست. مارکو امپیگلیا، محقق ایتالیایی، در سخنرانی‌ای در کنفرانسی علمی که فیفا بخشی از هزینه‌های آن را تأمین کرده بود نشان داد پیروزی ایتالیا در جام‌جهانی 1934 و آرژانتین در 1978 هر دو به دست دیکتاتورهای خون‌خوار این دو کشور دست‌کاری شده است. امپیگلیا به خبرنگار آسوشیتدپرس گفت: «قصه همان قصهٔ همیشگی‌ست. ورزش و سیاست با هم برادرند و گاهی ورزش زیر سلطهٔ برادر دیگرش قرار می‌گیرد...»
در جام جهانی 1978 هم وضعیت همچنان همان بود. کشور میزبان آرژانتین بود که تحت حکومت دیکتاتوری ژنرال خورخه ویدلا قرار داشت. پیش از شروع مسابقات، ویدلا مدالی روی سینهٔ رییس فدراسیون جهانی فوتبال، هاوالانژ چسباند. هاوالانژ، که کنار ساختمان شکنجه و اتاق مرگ دیکتاتور ایستاده بود، گفت: «بالاخره جهان می‌تواند چهرهٔ حقیقی آرژانتین را ببیند...»