آنا خوسیفا

ژوزه ساراماگو برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1998 میلادی است. وی خالق آثاری همچون کوری، تاریخ محاصره لیبسون، مرد تکثیر شده، سفر فیل می‌باشد. اگرچه بسیاری از منتقدان ادبی ساراماگو در ردیف نویسندگان پیرو سبک رئالیسم جادویی قرار داده و آثار او را با نویسندگان اسپانیایی زبان آمریکای لاتین مقایسه می‌کنند اما او خود را ادامه دهنده ادبیات اروپا و تاثیر پذیری خود را بیش‌تر از گوگول و سروانتس می‌داند. ساراماگو گاه در دل داستان‌های خود از جلات طعنه آمیزی استفاده می‌کند که ذهن خواننده را از حوادث تخیلی و غالبا تاریخی داستان خود به واقعیت‌های جامعه امروز معطوف می‌کند. نوک پیکان کنایه‌های ساراماگو معمولا مقدسات غیر مذهبی، حکومت‌های خودکامه و نابرابری‌های اجتماعی است. کنایه‌های وی آن‌چنان در رمان‌ها و مقالات او آشکار است که کشور پرتغال در سال 1992 در پی انتشار کتاب انجیل به روایت عیسی مسیح نام او را از لیست نامزدهای جایزه ادبی اروپا حذف کرد و این کتاب را توهینی به جامعه کاتولیک پرتغال خواند، ساراماگو پس از آن به همراه همسر اسپانیایی‌اش به تبعیدی خود خواسته به لانساروت جزیره‌ای آتشفشانی در جزایر قناری در اقیانوس اطلس رفت و تا آخر عمر در آن‌جا اقامت گزید. علی‌رغم تمام انتقاداتی که از نگرش بدبینانه ساراماگو به دنیا می‌شود، تعجب‌آور است که آثار او چه در سطح عامه مردم و چه در میان نویسندگان و خوانندگان حرفه‌ای ایرانی مورد اقبال زیادی واقع شده است