اینجا بالای تل تکفیری ها می رقصند

کتاب «اینجا بالای تل، تکفیری ها می رقصند» بر اساس روایت هایی از دوستان و خانواده شهید میرسیار و در 12 فصل با عنوان های : «میانه اردیبهشت»، «قصه از اینجا شروع شد»، «مقدمات سفر بهشت»، «صبح شیرین دمید»، «حرف های خودمانی»، «یک برگ از اخلاص»، «به نام عشق، به نام جنون»، «دلتنگی به پایان می رسد»، «از دوکوهه تا آسمان»، «پای عهد می مانم»، «چندقدم بیشتر نمانده»، «تا تلِّ هوبر» گردآوری و تدوین شده است. در پایان نیز وصیتنامه شهید و عکس ها و اسناد مربوط به وی نیز درج شده است. شهید احسان میرسیار، فرزند اصغر میرسیار از پاسداران سپاه بود که سال 59 متولد شد و پس از ورود به سپاه و دیدن آموزش های مختلف نظامی، به عنوان یکی از نیروهای مدافع حرم لشگر 27 محمدرسول الله (ص) به سوریه اعزام و بهمن ماه سال 94 به شهادت رسید. تا 2 ماه تصور می شد این شهید به اسارت نیروهای داعش درآمده اما پس از این مدت مشخص شد شهید و مفقودالاثر است. میرسیار هنگام شهادت همراه با چند رزمنده دیگر ایرانی، سوری و افغانستانی بود و پیکرش پس از 2 سال پیدا و به ایران منتقل شد. در بخشی از این کتاب می خوانیم: «چنگیزی، مهماتم تموم شد! کاری نمی تونم بکنم! محاصره یم! ده و ده دقیقه دوباره تماس گرفت. - سید، سید، احسان... پشت بی سیم یک نفر عربی فحش می داد. چنگیزی فکر کرد اشتباه گرفته اند. بی سیم را داد به یکی از سوری ها. - ببین محمود طبق چی می گه؟! بی سیم را گرفت. دید یک نفر از آن طرف بی سیم، شروع کرده به فحش دادن. - عدو! عدو! عدو... چنگیزی باورش نمی شد بی سیم افتاده دست مسلحین. یعنی تل سقوط کرده. حمیدرضا و اسماعیلی، بچه ها را برده بودند عقب. اسماعیلی پیشنهاد داد برگردند و منطقه را ناامن کنند تا محاصره تل بشکند. 23 به سمت احمد اسماعیلی شلیک می کرد. سقف ساختمان ها فرو می ریخت. احمد اسماعیلی و یاسر زخمی شدند. محمدرضا با دوربین قناسه هنوز نظاره گر تل بود. از هر طرف ده نفر بالا می آمدند. با مسئول قرارگاه تماس گرفت. لحظه ای بعد، یک هواپیمای روسی برای بمباران بالای تل آمد. اما دیر شده بود. همه روی تل آسمانی شده اند. هرکدام گوشه ای افتاده اند. تکفیری ها تل را گرفته اند. به پیکرها رحم نمی کنند. رحم نمی کنند که به رگبار می بندند...».