آدم زنده

رمان "آدم زنده" نوشته احمد اعطا ملقب‌ به احمد محمود، ترجمه ای از چاپ اول «الانسان الحی» نوشته ممدوح بن عاطل ابونزال، چاپ بغداد در سال 1984 است.

داستان در کشور عراق سال های بعد از انقلاب اتفاق می افتد. قرقاوی که راوی داستان و زندگی خود است، در سال های سختی، بیکاری و بی پولی به سر می برد تا حدی که قهوه چی هم از نسیه دادن چای به او خسته شده است. جان همه از دزدی ها و زد و بندهای دست اندکاران قدرت مملکت به لب رسیده است تا اینکه رییس بزرگ اعلام می ‍ کند «هرکس از دزدی و نام دزدان باخبر است با ما همکاری و این خائنین را به ما معرفی کند تا آنها را به سزای اعمالشان برسانیم.» قرقاوی هم لیست بالا و بلندی از افرادی که از روی بیکاری در زندگیشان کند و کاو کرده، تهیه می کند و اموال و دارایی آنها را برملا می سازد؛ به سراغش می آیند.
قانون گریزی اکثریت جامعه و قساوت اقلیت دارای قدرت در سرتاسر داستان به چشم می خورد و اگرچه ممکن است داستان، بین سبک های رئالیسم، رئالیسم جادویی و رئالیسم فانتزی سرگردان باشد، ولی به آسانی با جو ناشی از حکومت فاشیستی همذات پنداری می کند.

نویسنده برای تلطیف فضای داستان، آن را در فضایی طنز روایت می کند، اگرچه این طنز چنان تلخ و گزنده می شود که حتی تلخی آن در بستری از کلمات و استعارات توامان عربی و فارسی هم بیش از هر چیز به چشم می آید.